"De Proeve van de Opvoeding" van Betje Wolff (1738-1804) is een boekje uit het einde van de achttiende eeuw, gericht aan moeders. Het was toentertijd zeer vooruitstrevend, met een positieve waardering voor vrouw en kind en een oproep om de in die tijd vaak brute opvoedingsmethodes te vervangen door redelijkheid en begrip voor de ontwikkeling van het kind. Het taalgebruik was eenvoudig en is daardoor ook nog goed te volgen voor ons in de eenentwintigste eeuw. Met een voorwoord op rijm door Wolffs vriendin en huisgenote Aagje Deken (1741-1804). (samenvatting door kattekliek)

Sara Burgerhart is een jong meisje dat correspondeert met haar vriendinnen, aanbidders en familie. Die mensen schrijven elkaar ook allemaal. Het boek bestaat uit 175 brieven van 24 personages. Soms lichtvoetig, dan beschouwend. Sara streeft ernaar een goede burger te zijn, een eerlijk mens en een hartelijke vriendin. Ze zoekt haar eigen weg en probeert voor zichzelf denken. Dat is typisch voor de Verlichting, een tijdperk waarin niet langer de waarheden van kerk en overheid zonder meer voor waar aangenomen werden, maar de overtuiging post vatte dat je de waarheid zelf moet vinden met behulp van de ratio (de rede, het verstand).